این حسین است ، سرسلسله تشنگان ، که دشمن راسیراب می کند... اما هنوز ، گاه آن
نرسیده است که غزل تشنه کامی کربلاییان را بسراییم... حربن یزید نشان داده است که
دروغگو نیست . او در جواب امام که خورجین آکنده از نامه های مردم کوفه را در برابر
او ریخته بود ، می گوید : « ما از زمره آنان نیستیم که این نامه ها را نوشته اند !»
حُر را در همه روایات مربوط به واقعه کربلا باصفاتی چون صداقت، شجاعت ، ادب و حفظ
حرمت اهل بیت و مخصوصاً فاطمه زهرا(س) ستوده اند... و اصلاً وقایع کربلا خود شاهدی
است برآنکه چراغ فطرت آزادگی و حق جویی هنوز در باطن حر، محجوب تیرگی گناه نگشته
است و به خاموشی نگراییده . اما هنوز جای این پرسش باقی است که انسانی اینچنین را
با دستگاه حکومتی ارباب جور چه کار؟ چگونه می توان به منصبی که حُر در دارالاماره
کوفه داشت راه یافت وباز آنچنان ماند که حُر مانده بود‌؟ « آزادگی » که با پذیرش
ولایت ظالمان در یک جا جمع نمی شود!